سکته مغزی

انفارکتوس مغزی چیست؟

سکته مغزی به عنوان سکته مغزی ایسکمیک نیز شناخته می شود، تخریب بافت مغز مربوطه پس از انسداد شریان مغزی است که ممکن است با خونریزی همراه باشد.پاتوژنز ترومبوز یا آمبولی است و علائم با رگ های خونی درگیر متفاوت است.انفارکتوس مغزی 70 تا 80 درصد تمام موارد سکته مغزی را تشکیل می دهد.

علت انفارکتوس مغزی چیست؟

انفارکتوس مغزی در اثر کاهش یا توقف ناگهانی جریان خون در شریان خون رسانی موضعی بافت مغز ایجاد می شود که منجر به ایسکمی بافت مغزی و هیپوکسی در ناحیه خون رسانی می شود که منجر به نکروز و نرم شدن بافت مغز می شود که با علائم و نشانه های بالینی همراه است. قسمت های مربوطه مانند همی پلژی، آفازی و سایر علائم نقص عصبی.

عوامل اصلی

فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر قلب، دیابت، اضافه وزن، چربی خون، چربی خوردن و سابقه خانوادگی.در میانسالان و افراد مسن 45 تا 70 ساله بیشتر دیده می شود.

علائم بالینی انفارکتوس مغزی چیست؟

علائم بالینی انفارکتوس مغزی پیچیده است، مربوط به محل آسیب مغزی، اندازه عروق ایسکمیک مغزی، شدت ایسکمی، وجود بیماری های دیگر قبل از شروع، و اینکه آیا بیماری های مربوط به سایر اندام های مهم وجود دارد یا خیر. .در برخی موارد خفیف، ممکن است اصلاً علائم وجود نداشته باشد، یعنی انفارکتوس مغزی بدون علامت، البته ممکن است فلج مکرر اندام یا سرگیجه، یعنی حمله ایسکمیک گذرا نیز وجود داشته باشد.در برخی موارد شدید، نه تنها فلج اندام، بلکه حتی کما یا مرگ حاد وجود خواهد داشت.

اگر ضایعات قشر مغز را تحت تأثیر قرار دهند، در مرحله حاد بیماری عروق مغزی می‌توانند تشنج‌های صرعی را ایجاد کنند.معمولاً بیشترین میزان بروز یک روز پس از بیماری است، در حالی که بیماری های عروق مغزی با صرع به عنوان اولین بروز نادر است.

چگونه سکته مغزی را درمان کنیم؟

درمان بیماری باید از درمان فشار خون بالا به ویژه در بیماران مبتلا به انفارکتوس لاکونار در تاریخچه پزشکی خود آگاه باشد.

(1) دوره حاد

الف) گردش خون ناحیه ایسکمی مغزی را بهبود می بخشد و باعث بهبود عملکرد عصبی در اسرع وقت می شود.

ب) برای رفع ادم مغزی، بیماران با نواحی انفارکتوس بزرگ و شدید می توانند از عوامل کم آب کننده یا دیورتیک ها استفاده کنند.

ج) دکستران با وزن مولکولی کم را می توان برای بهبود میکروسیرکولاسیون و کاهش ویسکوزیته خون استفاده کرد.

د) خون رقیق شده

و) ترومبولیز: استرپتوکیناز و اوروکیناز.

ز) ضد انعقاد: از هپارین یا دیکومارین برای جلوگیری از گشاد شدن ترومبوز و ترومبوز جدید استفاده کنید.

ح) اتساع عروق خونی: عموماً اعتقاد بر این است که اثر گشادکننده عروق ناپایدار است.برای بیماران شدید با افزایش فشار داخل جمجمه، گاهی اوقات می تواند شرایط را تشدید کند، بنابراین، استفاده از آن در مراحل اولیه توصیه نمی شود.

(2) دوره بهبودی

به تقویت آموزش عملکرد اندام فلج و عملکرد گفتار ادامه دهید.داروها باید همراه با فیزیوتراپی و طب سوزنی استفاده شوند.