تمرین قدرت عضلانی

کاربرد بالینی تمرینات قدرت عضلانی

تمرین قدرت عضلانی به سطح 0، سطح 1، سطح 2، سطح 3، سطح 4 و بالاتر تقسیم می شود.

سطح 0

تمرین قدرت عضلانی سطح 0 شامل تمرینات غیرفعال و الکتروتراپی است

1. آموزش غیرفعال

درمانگرها عضله تمرینی را با دست لمس می کنند تا بیماران را روی قسمت تمرین تمرکز کنند.

حرکت تصادفی بیماران را می توان از طریق حرکت غیرفعال القا کرد، به طوری که آنها می توانند حرکت عضلانی را دقیقا احساس کنند.

قبل از تمرین سمت ناکارآمد، همان عمل را در سمت سالم انجام دهید تا بیمار بتواند راه و اقدامات ضروری انقباض عضلانی را تجربه کند.

حرکت غیرفعال می تواند به حفظ طول فیزیولوژیکی عضله، بهبود گردش خون موضعی، تحریک حس عمقی برای القای حس حرکتی و هدایت به CNS کمک کند.

2. الکتروتراپی

تحریک الکتریکی عصبی عضلانی، NMES، همچنین به عنوان درمان الکترو ژیمناستیک شناخته می شود.

بیوفیدبک EMG: تغییرات میوالکتریک انقباض و آرامش عضلانی را به سیگنال‌های شنوایی و بصری تبدیل می‌کند تا بیماران بتوانند انقباض خفیف ماهیچه‌ها را بشنوند و ببینند.

سطح 1

تمرین قدرت عضلانی سطح 1 شامل الکتروتراپی، حرکت کمکی فعال، حرکت فعال (انقباض ایزومتریک عضلانی) است.

سطح 2

تمرینات قدرت عضلانی سطح 2 شامل حرکات کمکی فعال (حرکت فعال با کمک دست و حرکت فعال با کمک تعلیق) و حرکت فعال (تمرین حمایت از وزنه و آب درمانی) است.

سطح 3

تمرین قدرت عضلانی سطح 3 شامل حرکت فعال و حرکت مقاومتی در برابر جاذبه اندام است.

حرکاتی که در برابر جاذبه اندام مقاومت می کنند به شرح زیر است:

گلوتئوس ماکسیموس: بیمارانی که در حالت دراز کشیده اند، درمانگران لگن خود را ثابت می کنند تا باسن خود را تا حد امکان کشش دهند.

گلوتئوس مدیوس: بیمارانی که در یک طرف با اختلال عملکرد اندام تحتانی بالای سمت سالم دراز کشیده بودند، درمانگر لگن آنها را ثابت کرد و آنها را وادار کرد تا حد ممکن مفاصل ران خود را ربودند.

عضله دلتوئید قدامی: بیماران در حالت نشسته با اندام فوقانی به طور طبیعی آویزان و کف دست هایشان به سمت زمین، خم شدن کامل شانه.

سطح 4 و بالاتر

تمرینات قدرتی عضلانی برای سطح 4 و بالاتر شامل آموزش تمرینات فعال مقاومتی با دست آزاد، تمرین فعال مقاومتی به کمک تجهیزات و تمرین ایزوکنتیک است.در میان آنها، تمرین فعال مقاومتی با دست آزاد به طور کلی برای بیماران با قدرت عضلانی سطح 4 قابل استفاده است. از آنجایی که قدرت عضلانی بیماران ضعیف است، درمانگران می توانند مقاومت را در هر زمان متناسب با آن تنظیم کنند.

تمرین قدرت عضلانی چه کاری می تواند انجام دهد؟

1) جلوگیری از آتروفی عدم استفاده عضلانی، به ویژه پس از بی حرکتی طولانی مدت اندام ها.

2) جلوگیری از مهار رفلکس آتروفی سلول های شاخ قدامی نخاع ناشی از درد در هنگام ضربه و التهاب اندام.بهبود قدرت عضلانی پس از آسیب سیستم عصبی را تقویت کنید.

3) کمک به حفظ عملکرد آرامش و انقباض عضلانی در میوپاتی.

4) تقویت عضلات تنه، تنظیم تعادل عضلات شکم و عضلات پشت برای بهبود آرایش و استرس ستون فقرات، افزایش پایداری ستون فقرات و در نتیجه جلوگیری از اسپوندیلوز گردن و انواع کمردردها.

5) تقویت قدرت عضلانی، بهبود تعادل عضلات متضاد و تقویت پایداری دینامیکی مفصل برای جلوگیری از تغییرات دژنراتیو مفصل باربر.

6) تقویت عضلات شکم و کف لگن در پیشگیری و درمان افتادگی احشاء و بهبود عملکردهای تنفسی و گوارشی اهمیت زیادی دارد.

اقدامات احتیاطی برای تمرین قدرت عضلانی

روش آموزشی مناسب را انتخاب کنید

تاثیر افزایش قدرت عضلانی مربوط به روش تمرین است.دامنه حرکتی مفصل و قدرت عضلانی را قبل از تمرین ارزیابی کنید، روش تمرینی مناسب را با توجه به سطح قدرت عضلانی به منظور ایمنی انتخاب کنید.

میزان تمرین را کنترل کنید

بهتر است روز بعد بعد از تمرین احساس خستگی و درد نکنید.

با توجه به وضعیت عمومی بیمار ( آمادگی جسمانی و قدرت ) و وضعیت موضعی ( رام مفصلی و قدرت عضلانی ) روش تمرین را انتخاب کنید.1-2 بار در روز و هر بار 30-20 دقیقه تمرین داشته باشید، تمرین گروهی گزینه خوبی است و بیماران می توانند در طول تمرین 1 تا 2 دقیقه استراحت کنند.علاوه بر این، ترکیب تمرین قدرت عضلانی با سایر درمان های جامع ایده عاقلانه ای است.

اعمال مقاومت و تنظیم

هنگام اعمال و تنظیم مقاومت باید به اصول زیر توجه کرد:

معمولاً به محل اتصال عضله دیستال که نیاز به تقویت دارد، مقاومت اضافه می شود.

هنگام افزایش قدرت فیبر عضلانی دلتوئید قدامی، مقاومت باید به استخوان بازو دیستال اضافه شود.
هنگامی که قدرت عضلانی ضعیف است، می توان مقاومت را نیز به انتهای پروگزیمال محل اتصال عضله اضافه کرد.
جهت مقاومت برخلاف جهت حرکت مفصل ناشی از انقباض عضلانی است.
مقاومت اعمال شده در هر بار باید پایدار باشد و به شدت تغییر نکند.