توانبخشی بیماری پارکینسون

توانبخشی بیماری پارکینسون ایجاد یک شبکه عصبی جدید مانند شبکه عادی در عملکرد است.بیماری پارکینسون (PD) یک بیماری عصبی است که بسیاری از افراد مسن را مبتلا می کند.بیماران مبتلا به PD در مراحل بعدی زندگی خود دچار اختلال شدید عملکرد زندگی خواهند شد.

در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، فقط داروهایی برای کنترل علائم و کاهش علائم حرکتی بیماران در دسترس است.علاوه بر دارودرمانی، آموزش توانبخشی نیز انتخاب بسیار خوبی است.

توانبخشی بیماری پارکینسون چیست؟

کار درمانی

هدف اصلی کاردرمانی حفظ و بهبود عملکرد اندام فوقانی و بهبود توانایی خودمراقبتی روزانه بیماران است.کاردرمانی برای بیماران مبتلا به اختلالات ذهنی یا شناختی مناسب است.بافندگی، اتصال، تایپ کردن و سایر فعالیت‌ها می‌تواند دامنه حرکت مفصل را افزایش داده و عملکرد دست را بهبود بخشد.علاوه بر این، آموزش هایی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، شستن صورت، غرغره کردن، نوشتن و کارهای خانه نیز برای توانبخشی بیماران مهم هستند.

فیزیوتراپی

1. آموزش تمدد اعصاب

این به بیماران کمک می کند تا اندام ها و عضلات تنه خود را به طور ریتمیک حرکت دهند.

تمرین دامنه حرکتی مفاصل به بیماران دستور می دهد تا مفاصل کل بدن را حرکت دهند، هر مفصل 3-5 بار حرکت کند.برای جلوگیری از کشش بیش از حد و ایجاد درد به آرامی و به آرامی حرکت کنید.

2. تمرین قدرت عضلانی

روی تمرین عضلات سینه، عضلات شکم و عضلات پشت تمرکز کنید.

آموزش تنه: آموزش خم شدن تنه، اکستنشن، خم شدن جانبی و چرخش.

تمرین عضلات شکم: تمرین خم شدن زانو به سمت قفسه سینه در حالت خوابیده به پشت، تمرین بلند کردن پای صاف در حالت خوابیده و تمرین دراز و نشست در وضعیت خوابیده به پشت.

تمرین عضلات کمری: تمرین حمایتی پنج نقطه ای، تمرین حمایتی سه نقطه ای.

تمرین عضلات گلوتئال: به طور متناوب اندام تحتانی را با دراز کردن زانو در حالت افقی بالا ببرید.

3. آموزش تعادل

عملکرد تعادل اساس حفظ وضعیت طبیعی بدن، راه رفتن و تکمیل حرکات مختلف انتقال است.

بیمار روی تخت می نشیند و پاهایش را صاف روی زمین می گذارد و اشیاء اطرافش را می بیند.بیماران وسایل را با دست چپ یا راست خود از یک طرف به سمت دیگر می برند و مکررا تمرین می کنند.علاوه بر این، بیماران می توانند تمرینات خود را از نشسته تا ایستاده به طور مکرر شروع کنند، بنابراین به تدریج سرعت و ثبات ایستادن خود را بهبود می بخشند.

4. آموزش پیاده روی

راه رفتن فرآیندی است که در آن مرکز ثقل بدن انسان بر اساس کنترل وضعیتی خوب و توانایی تعادل به طور مداوم حرکت می کند.تمرین پیاده روی عمدتاً راه رفتن غیرطبیعی بیماران را اصلاح می کند.

تمرین پیاده روی بیماران را ملزم به انجام تمرینات گام به جلو و عقب می کند.در همین حال، آنها همچنین می توانند با علامت یا موانع 5-7 سانتی متر روی زمین راه بروند.البته می توانند استپینگ، حرکت بازو و سایر تمرینات را نیز انجام دهند.

تمرین پیاده روی معلق عمدتاً از باندهای معلق برای معلق کردن بخشی از بدن بیمار استفاده می کند که باعث کاهش بار وزنی اندام تحتانی بیماران و بهبود توانایی راه رفتن آنها می شود.اگر تمرین با تردمیل انجام شود، تاثیر بهتری خواهد داشت.

5. ورزش درمانی

اصل ورزش درمانی مهار الگوهای حرکتی غیرطبیعی و یادگیری الگوهای عادی است.برنامه تمرینی فردی در ورزش درمانی حائز اهمیت است و باید در طول فرآیند تمرین، اشتیاق بیماران به طور کامل افزایش یابد.تا زمانی که بیماران به طور فعال تمرین کنند، می توان کارایی تمرین را بهبود بخشید.

فیزیوتراپی

1. تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال تکراری با فرکانس پایین
2. تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال
3. آموزش نشانه خارجی

آموزش زبان درمانی و بلع

بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون به دیس آرتری مبتلا هستند که می تواند بر ریتم گفتار، ذخیره اطلاعات خود گفتاری و درک دستورات نوشتاری یا شفاهی تأثیر بگذارد.

گفتار درمانی برای بیماران پارکینسونی نیاز به گفتار و تمرین بیشتری دارد.علاوه بر این، تلفظ صحیح هر کلمه مهم است.بیماران می توانند از صدا و مصوت تا تلفظ هر کلمه و عبارت شروع کنند.آنها می توانند رو به آینه تمرین کنند تا بتوانند شکل دهان، وضعیت زبان و حالت ماهیچه های صورت خود را مشاهده کنند و حرکت لب و زبان را تمرین کنند تا تلفظ آنها واضح و دقیق باشد.

دیسفاژی یکی از علائم شایع اختلال عملکرد دستگاه گوارش در بیماران پارکینسونی است.علائم آن عمدتاً مشکل در غذا خوردن به خصوص در خوردن غذای سفت است.

هدف تمرین بلع، مداخله عملکردی اندام های مرتبط با بلع، از جمله تمرین رفلکس حلقی، تمرین گلوت بسته، تمرین بلع فوق گلوت، تمرین بلع خالی و همچنین تمرین عضلات دهان، صورت و زبان است.