توانبخشی ریه

توانبخشی ریوی یک برنامه مداخله جامع مبتنی بر ارزیابی جامع بیماران، شامل آموزش ورزشی، آموزش و تغییرات رفتاری است که با هدف بهبود شرایط جسمی و روانی بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن تنفسی انجام می‌شود.اولین قدم ارزیابی تنفس بیمار است.

تجزیه و تحلیل حالت تنفسی توانبخشی ریوی

حالت تنفس نه تنها شکل بیرونی تنفس، بلکه بیان واقعی عملکرد درونی است.تنفس تنها تنفس نیست، بلکه یک حالت حرکتی نیز هست.باید آموخته و طبیعی باشد، نه افسرده و نه خیلی سست.

حالت های تنفس اصلی

تنفس شکمی: به تنفس دیافراگمی نیز معروف است.با انقباض عضلات شکم و دیافراگم کار می کند و کلید هماهنگ کردن حرکات آنهاست.هنگام دم، عضلات شکم را شل کنید، دیافراگم منقبض می شود، موقعیت به سمت پایین حرکت می کند و دیواره شکم برآمده می شود.هنگام بازدم، عضلات شکم منقبض می‌شوند، دیافراگم شل می‌شود و به حالت اولیه باز می‌گردد، شکم فرو رفته و حجم بازدم افزایش می‌یابد.در طول تمرینات تنفسی، عضلات بین دنده ای را به حداقل برسانید و به عضلات تنفسی کمک کنید تا کار خود را انجام دهند تا آنها را آرام و استراحت نگه دارد.

تنفس قفسه سینه: اکثر مردم به خصوص زنان از تنفس قفسه سینه استفاده می کنند.این روش تنفسی با حرکت دنده ها به سمت بالا و پایین و قفسه سینه کمی منبسط می شود، اما تاندون مرکزی دیافراگم منقبض نمی شود و بسیاری از آلوئول ها در پایین ریه انبساط و انقباض ندارند، بنابراین نمی توانند ورزش خوبی انجام دهند.

صرف نظر از عوامل تنظیم کننده اعصاب مرکزی، مهم ترین عامل موثر بر الگوی تنفسی عضله است.برای بیماران مراقبت های ویژه، به دلیل بیماری یا ضربه، بستری طولانی مدت یا فعالیت ضعیف، قدرت عضلانی کاهش می یابد و منجر به تنگی نفس می شود.

تنفس عمدتاً مربوط به دیافراگم است.بدون دیافراگم، تنفس وجود ندارد (البته عضلات بین دنده ای، عضلات شکم و عضلات تنه با هم کار می کنند تا به افراد کمک کنند تنفس کنند).بنابراین تمرین دیافراگم مهمترین عامل برای بهبود کیفیت تنفس است.

تست و ارزیابی قدرت عضلات تنفسی در توانبخشی ریوی

برای جلوگیری از فشار عضله دمی ناشی از نیروی پس‌کشی دیواره قفسه سینه و ریه، لازم است مقدار اندازه‌گیری حجم باقیمانده عملکردی ثبت شود.با این حال، عادی سازی این حجم ریه دشوار است.در عمل بالینی، حداکثر فشار دمی و حداکثر فشار بازدمی برای تعیین قدرت عضلات تنفسی آزمایش می شود.حداکثر فشار دمی با حجم باقیمانده و حداکثر فشار بازدمی با حجم کل ریه اندازه گیری شد.حداقل 5 اندازه گیری باید انجام شود.

هدف از اندازه گیری عملکرد ریوی

① درک وضعیت فیزیولوژیکی سیستم تنفسی.

② برای روشن شدن مکانیسم و ​​انواع اختلالات ریوی؛

③ میزان آسیب ضایعه را قضاوت کنید و توانبخشی بیماری را راهنمایی کنید.

④ ارزیابی اثربخشی داروها و سایر روش های درمانی؛

⑤ برای ارزیابی اثر درمانی درمان بیماری های قفسه سینه یا خارج از قفسه سینه.

⑥ تخمین ذخیره عملکردی ریه ها برای ارائه مرجع برای درمان پزشکی، مانند مشاهده پویا از سیر تکاملی بیماری قبل از عمل جراحی.

⑦ برای ارزیابی شدت و استقامت کار.

برای پرسنل پزشکی که درگیر درمان های توانبخشی شدید، به ویژه توانبخشی تنفسی هستند، لازم است برخی از روش ها، پارامترها و اهمیت فیزیولوژیکی تشخیص عملکرد ریه را بدانند.هدف شناسایی صحیح و به موقع وضعیت بیمار و انجام درمان مناسب برای نجات جان بیمار در مواقع اضطراری است.

تنها پس از درک "مقدار" گاز ورودی و مکانیسم "مقدار" گاز ورودی و خروجی به بافت ها، و معنای پارامترهای مختلف تشخیص، می توانیم با فرض اطمینان از وضعیت آنها، توانبخشی تنفسی هدفمند را برای بیماران بحرانی انجام دهیم. ایمنی