پری آرتریت اسکاپولوهومرال

پری آرتریت اسکاپولوهومرالاگر به موقع و مؤثر درمان نشود، انجام خواهد شدباعث محدودیت عملکرد مفصل شانه و دامنه حرکتی آنها می شود.ممکن است حساسیت شدیدی در مفصل شانه وجود داشته باشد و ممکن است به گردن و آرنج تابش کند.در موارد شدید، ممکن است آتروفی عضله دلتوئید در درجات مختلف وجود داشته باشد.

علائم پری آرتریت اسکاپولوهومرال چیست؟

دوره بیماری نسبتا طولانی است.در ابتدا درد حمله ای در شانه وجود دارد و بیشتر دردها مزمن هستند.بعداً درد به تدریج تشدید می شود و معمولاً مداوم است، درد می تواند به گردن و اندام های فوقانی (به ویژه آرنج) گسترش یابد.درد شانه در روز خفیف و در شب شدید است و به تغییرات آب و هوایی (به ویژه سرما) حساس است.پس از تشدید بیماری، دامنه حرکتی مفصل شانه در تمام جهات محدود خواهد شد.در نتیجه، ADL بیماران تحت تأثیر قرار می گیرد و عملکرد مفصل آرنج آنها در موارد شدید محدود می شود.

چرخه پری آرتریت اسکاپولوهومرال

1. دوره درد (2 تا 9 ماه طول می کشد)

تظاهرات اصلی درد است که می تواند مفصل شانه، بازو، آرنج و حتی ساعد را درگیر کند.درد در حین فعالیت تشدید می شود و بر خواب تأثیر می گذارد.

2. دوره سفت (طول 4-12 ماه)

این عمدتاً سفتی مفصل است، بیماران حتی با کمک دست دیگر نمی توانند دامنه حرکتی کامل را انجام دهند.

3. دوره نقاهت (طول 5 تا 26 ماه)

درد و سفتی به تدریج بهبود می یابد، کل روند بیماری از شروع تا بهبود حدود 12-42 ماه است.

پری آرتریت اسکاپولوهومرال خود ترمیمی است

پری آرتریت اسکاپولوهومرال خود ترمیمی است،وقتی علائم خفیف هستند، بیشتر افراد را می توان از طریق فعالیت های روزانه بهبود بخشید.با این حال، زمان بهبودی طبیعی قابل پیش بینی نیست و معمولا از ماه ها تا ۲ سال طول می کشد.تعداد کمی از افرادی که به دلیل ترس از درد ورزش نمی کنند، چسبندگی موضعی دارند و در نتیجه دامنه حرکتی مفصل شانه محدود می شود.

بنابراین، بیماران می توانند برای کشش ماهیچه ها و مفاصل، خود ماساژ و تمرینات عملکردی انجام دهند، در نتیجه تنش و اسپاسم عضلانی موضعی را از بین می برند و همچنین گردش خون را بهبود می بخشند.به این ترتیب بیماران می توانند خاصیت ارتجاعی عضلات و رباط های اطراف شانه را افزایش داده، از چسبندگی جلوگیری کنند و به هدف تسکین درد و حفظ عملکرد مفصل شانه دست یابند.

درک نادرست پری آرتریت اسکاپولوهومرال

سوء تفاهم 1: تکیه بیش از حد به مسکن ها.

آمار نشان داد که اکثر مصاحبه شوندگانی که درد حاد شانه را تجربه کرده بودند، استفاده از داروها را برای تسکین درد و درمان انتخاب کردند.با این حال، مسکن ها تنها می توانند به طور موقت درد را به صورت موضعی تسکین یا کنترل کنند و علل درد را نمی توان به درستی درمان کرد.در عوض باعث درد مزمن خواهد شد.

سوء تفاهم 2: امتناع از مصرف مسکن به دلیل ترس از عوارض جانبی.

برخی از افراد به دلیل ترس از عوارض جانبی پس از دستکاری یا آرتروسکوپی از مصرف مسکن خودداری می کنند.مصرف مسکن ها می تواند درد پس از درمان را کاهش دهد که برای ورزش عملکردی و ارتقاء ریکاوری مفید است.

علاوه بر این، مطالعات اخیر نشان داده است که برخی از مسکن ها می توانند از عود چسبندگی جلوگیری کنند.بنابراین، پس از مانیپولاسیون یا درمان آرتروسکوپی، استفاده مناسب از مسکن ها ضروری است.

سوء تفاهم 3: پری آرتریت کتف-هومرال نیازی به درمان ندارد، به طور طبیعی بهتر می شود.

در واقع، پری آرتریت کتف-هومرال می تواند باعث درد شانه و اختلال در عملکرد شود.خود درمانی عمدتاً به تسکین درد شانه اشاره دارد.اما در بیشتر موارد، اختلال در عملکرد باقی می ماند.

به دلیل جبران فعالیت کتف، اکثر بیماران محدودیت عملکرد را احساس نمی کنند.هدف از درمان کوتاه کردن دوره بیماری، به حداکثر رساندن بهبود عملکرد مفصل شانه و بهبود کیفیت زندگی بیماران است.

سوء تفاهم 4: تمام پری آرتریت کتف-هومرال را می توان با ورزش بهبود داد

علائم اصلی شانه درد و اختلال عملکرد است، اما همه پری آرتریت کتف-هومرال را نمی توان از طریق تمرین عملکردی ترمیم کرد.

در موارد شدیدی که چسبندگی و درد شانه جدی است، دستکاری برای بازیابی عملکرد شانه ضروری است.ورزش عملکردی تنها یک راه مهم برای حفظ عملکرد پس از دستکاری است.

سوء تفاهم 5: دستکاری بافت طبیعی را تحت فشار قرار می دهد.

در واقع، دستکاری ضعیف ترین بافت های اطراف مفصل شانه را هدف قرار می دهد.طبق اصل مکانیک، ضعیف ترین قسمت ابتدا تحت همان نیروی کششی شکسته می شود.در مقایسه با بافت معمولی، بافت چسب در تمام جنبه ها بسیار ضعیف تر است.تا زمانی که دستکاری در محدوده فعالیت های فیزیولوژیکی باشد، بافت های چسبنده را بسیج می کند.

با استفاده از روش های بیهوشی، پس از شل شدن عضله شانه بیمار، دستکاری نیاز به تلاش زیادی ندارد و ایمنی و اثر درمانی تا حد زیادی بهبود می یابد.نیازی به نگرانی در مورد دستکاری در محدوده فیزیولوژیکی طبیعی نیست، زیرا مفصل شانه قبلاً در این محدوده حرکت می کرد.