Барқарорсозии шуш

Барқарорсозии шуш як барномаи мукаммали мудохилаест, ки ба арзёбии ҳамаҷонибаи беморон, аз ҷумла, вале бо маҳдуд накардан ба омӯзиши варзишӣ, таҳсилот ва тағйироти рафтор, ки ба беҳтар кардани ҳолати ҷисмонӣ ва равонии беморони гирифтори бемориҳои музмини роҳи нафас нигаронида шудааст.Қадами аввал ин баҳодиҳии нафаскашии бемор аст.

Таҳлили ҳолати нафаскашии барқарорсозии шуш

Усули нафаскашӣ на танҳо шакли берунии нафаскашӣ, балки ифодаи воқеии функсияи дохилӣ мебошад.Нафаскашӣ на танҳо нафаскашӣ, балки ҳолати ҳаракат низ мебошад.Он бояд омӯхта ва табиӣ бошад, на рӯҳафтода ва на суст.

Усулҳои асосии нафаскашӣ

Нафаскашии шикам: инчунин бо номи нафаскашии диафрагматикӣ маълум аст.Он бо кашиши мушакҳои шикам ва диафрагма кор мекунад ва калиди ҳамоҳангсозии ҳаракатҳои онҳост.Ҳангоми нафаскашӣ мушакҳои шикамро ором кунед, диафрагма кашид, мавқеъ ба поён ҳаракат мекунад ва девори шикам ба вуҷуд меояд.Ҳангоми нафаскашӣ мушакҳои шикам кашиш мехӯранд, диафрагма ором мешавад ва ба ҳолати аввала бармегардад, шикам фурӯ меафтад ва ҳаҷми нафаскаширо зиёд мекунад.Ҳангоми машқҳои нафаскашӣ, мушакҳои байниқабраҳоро кам кунед ва ба мушакҳои нафаскашӣ барои иҷрои кори худ кумак кунед, то онҳо орому осуда бошанд.

Нафасгирии сина: аксари одамон, махсусан занон, нафаскашии синаро истифода мебаранд.Ин усули нафаскашӣ дар ҳоле зоҳир мешавад, ки қабурғаҳо ба боло ва поён ҳаракат мекунанд ва қафаси сина каме васеъ мешавад, аммо риштаи марказии диафрагма танг намешавад ва бисёре аз алвеолаҳо дар поёни шуш васеъ ва кашиш надоранд, аз ин рӯ онҳо машқҳои хуб гирифта наметавонанд.

Новобаста аз омилҳои танзимкунандаи асаби марказӣ, омили муҳимтарини таъсир ба шакли нафаскашӣ мушакҳо мебошад.Барои беморони терапияи интенсивӣ, аз сабаби беморӣ ё осеб, бистарии дарозмуддат ё фаъолияти суст, қувваи мушакҳо коҳиш меёбанд, ки боиси нафаскашӣ мегардад.

Нафаскашӣ асосан ба диафрагма алоқаманд аст.Бе диафрагма нафаскашӣ вуҷуд надорад (албатта, мушакҳои байниқабӣ, мушакҳои шикам ва мушакҳои тана якҷоя кор мекунанд, то ба одамон нафас гиранд).Аз ин рӯ, омӯзиши диафрагма барои беҳтар кардани сифати нафаскашӣ муҳимтарин аст.

Санҷиши қувваи мушакҳои нафаскашӣ ва арзёбӣ дар барқарорсозии шуш

Барои пешгирӣ кардани фишори мушакҳои нафаскашӣ, ки аз қувваи ретраксияи девори сина ва шуш ба вуҷуд омадааст, арзиши ченкунии ҳаҷми боқимондаи функсионалӣ сабт карда мешавад.Бо вуҷуди ин, ба эътидол овардани ин ҳаҷми шуш душвор аст.Дар амалияи клиникӣ барои муайян кардани қувваи мушакҳои нафаскашӣ фишори максималии нафаскашӣ ва фишори максималии нафаскашӣ санҷида мешавад.Фишори максималии нафаскашӣ аз рӯи ҳаҷми боқимонда ва фишори максималии нафаскашӣ аз рӯи ҳаҷми умумии шуш чен карда шуд.Ҳадди ақал 5 андозагирӣ бояд анҷом дода шавад.

Мақсади ченкунии функсияи шуш

① Фаҳмидани ҳолати физиологии системаи нафаскашӣ;

② Барои аник кардани механизм ва намудхои вайроншавии шуш;

③ Дараҷаи осеби осебро баҳо диҳед ва ба барқарорсозии беморӣ роҳнамоӣ кунед;

④ барои арзёбии самаранокии доруҳо ва дигар усулҳои табобат;

⑤ Барои арзёбии таъсири табобатии табобати бемориҳои қафаси сина ё берун аз сина;

⑥ Ҳисоб кардани захираи функсионалии шушҳо барои пешниҳоди маълумот барои табобати тиббӣ, ба монанди мушоҳидаи динамикии эволютсияи ҷараёни беморӣ пеш аз ҷарроҳӣ;

⑦ Барои арзёбии шиддатнокии меҳнат ва истодагарӣ.

Барои кормандони тиббие, ки бо табобати шадиди барқарорсозӣ, махсусан барқарорсозии роҳҳои нафас машғуланд, донистани баъзе усулҳо, параметрҳо ва аҳамияти физиологии муайян кардани функсияи шуш зарур аст.Мақсад аз он аст, ки дуруст ва саривақт муайян кардани ҳолати бемор ва андешидани табобати мувофиқ барои наҷоти ҳаёти бемор дар ҳолати фавқулодда.

Танҳо пас аз фаҳмидани «микдор»-и гази дохилшавӣ ва механизми «миқдори» гази дохилшавӣ ва хориҷшавӣ ба бофтаҳо ва маънои параметрҳои гуногуни муайянкунӣ, мо метавонем барқарорсозии мақсадноки роҳҳои нафасро барои беморони вазнин бо мақсади таъмини бехатарӣ.